چرایی انفجارهای بیروت؛ از خلع سلاح مقاومت تا نجات اسرائیل

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل - محمد شاهدی: انفجارهای مهیب بیروت که چند روز پیش رخ داد پرسش هایی را به ذهن متبادر می کند. اینکه چرا باید اقدامات و خطاهای اشتباه در زمان مناسب اتفاق بیفتد؟ چرا باید ۲ هزار و ۷۵۰ تن نیترات آمونیوم در یک انبار به مدت ۶ سال دپو شود؟ چرا باید در آستانه سخنرانی سید حسن نصرالله و اوج اقتدار حزب الله در لبنان و منطقه چنین حادثه ای روی دهد؟ چرا باید در آستانه اعلام حکم دادگاه نمایشی ترور رفیق حریری چنین فاجعه ای اتفاق بیفتد؟ چرا باید زمانی که اسرائیل در بن بست سیاسی، امنیتی و اقتصادی است چنین اقدامی صورت پذیرد؟ چرا این حادثه باید در جریان قانون سزار سوریه و پایین آمدن ارزش لیر لبنان اتفاق بیفتد؟ چرا این حادثه باید در زمانی اتفاق بیفتد که دولت حسن دیاب در لبنان قدرت را در دست دارد و خواستار برخورد با فساد سازمان یافته و حل مشکلات ساختاری ملت لبنان است؟

چرا این حادثه دقیقاً در اوج ناتوانی، ترس، خودزنی و آشفتگی نظامیان اسرائیلی رخ می دهد؟ چرا باید زمانی این حادثه اتفاق بیفتد که ایالات متحده آمریکا در آستانه انتخابات ریاست جمهوری است و در وضعیتی شکننده، درگیر بحران های داخلی و بین المللی همچون اعتراضات بی عدالتی و تبعیض نژادی، بحران شدید کرونا و اقتصاد در حال فروپاشی است؟ چرا این حادثه در وضعیت آشفته و نگران سربازان آمریکایی در خروج از پایگاه های خود در عراق رخ می دهد؟ چرا باید این حادثه در آستانه پایان یافتن تحریم تسلیحاتی ایران (بر اساس قعطنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت) اتفاق بیفتد؟ و در آخر چرا باید هر زمانی که جریان مقاومت در منطقه به پیروزی و موفقیتی دست می یابد، اشتباهی بزرگ در زمان درست شکل گیرد. واقعاً این موارد جای تامل و تعجب ندارد!

پاسخ همه این سوالها را باید در نفوذ و پیروزی های جبهه مقاومت در منطقه غرب آسیا دانست. چرا که هزینه های میلیارد دلاری جریان سلطه و کشورهای مرتجع عربی و رژیم صهیونیستی در جهت سلطه بر منابع و کنترل ملت های منطقه به هدر رفته است. آری زمانی توانستند با توافق «سایکس - پیکو» نقشه خاورمیانه را تغییر دهند و دهه ها بر منابع و ملت های منطقه سلطه یابند، اما دیگر زمان بیداری ملت ها، رشد توانمندی و فعلیت خواستن و توانستن آنها است. دیگر، ملت های منطقه آقا بالاسر نمی خواهند، آنها می خواهند روی پای خود بایستند و بر سرنوشت خویش حاکم شوند. اما در این میان آنچه ضرورت دارد هوشمندی جریان مقاومت در برابر توطئه ها و نقشه های شوم نظام سلطه است.

اینکه مواد ممنوعه و شیمیایی نیترات آمونیوم در ۶ سال گذشته یعنی درست در زمان نخست وزیری سعد حریری رئیس جریان المستقبل در انبار شماره ۱۲ بندر اصلی بیروت و در مکانی کاملاً استراتژیک که ۸۰ درصد تجارت لبنان در آنجا صورت می پذیرد و محل استقرار انبارهای گندم و داروی لبنان است دپو می شود در حالی که به دفعات مکرر مراجع دولتی و قضایی نسبت به جابجایی آن هشدار داده بودند.

اینکه حزب الله در سال ۲۰۰۰ توانست با قدرت اسرائیل را وادار به عقب نشینی از سرزمین لبنان کند و در جنگ نامتوازن ۳۳ روزه علیه لبنان به پیروزی بزرگی دست یابد و درست زمانی که عناصر تروریستی داعش به دنبال ورود به خاک لبنان بودند، چگونه حزب الله توانست مرزهای وطنش را از لوث تروریست ها پاک کند. اینکه حزب الله با وعده انتقام از اسرائیل به دلیل شهادت یکی از سربازانش در سوریه تمام ساختار نظامی و امنیتی اسرائیل را بهم می ریزد، تا جایی که نظامیان اسرائیلی با سایه حزب الله وارد جنگ می شوند! اینکه حزب الله در بُعد سیاسی به بزرگترین حزب توانمند و با برنامه و پاک دست جهت مبارزه با فساد مبدل شود کاملاً اتفاقی نیست. این جان فشانی ها و رشادت ها با پول صورت نمی پذیرد. بلکه باید در ایمان و اعتقاد راسخ نیروهای حزب الله در حفظ سرزمین و ملت شان جستجو کرد.

این در حالی است که جریانی در داخل و خارج به دنبال ارتباط دادن حزب الله به حادثه انفجار بیروت است و با مطرح کردن کمیته حقیقت یاب و تحقیق بین المللی خواستار دخالت های خارجی جهت پیشبرد منافع خود هستند. حضور و سخنان مداخله جویانه ماکرون رئیس جمهور فرانسه در لبنان و اعلام ضرب الاجل! اجرای اصلاحات ساختاری در لبنان گویای دوران استعمار لبنان است.

اما هدف همه این نمایش ها، خلع سلاح و از بین برد نفوذ و جایگاه حزب الله است چرا که جلوی زیاده خواهی ها و نقشه های شوم آنها را گرفته است. بنابراین تخریب جایگاه و چهره حزب الله با دلارها و خریدن شخصیت های مختلف سیاسی و اثر گذار، در دستور کار جریان سلطه و کشورهای مرتجع عربی- عبری و سلطه پذیر داخلی قرار می گیرد. لذا با محکوم کردن حزب الله در محاکم نمایشی بین المللی در ترور رفیق حریری بدون ادله و مدارک مستدل، ارتباط دادن حزب الله به فساد اداری و وضعیت بد اقتصادی سعی دارند با ایجاد دو قطبی (مقاومت - سازش) مردم را به خیابان ها بیاورند و لبنان را به جنگ داخلی و نا آرامی سوق دهند.